Vergrootglas
waar ik me ook tracht te verbergen
langs alle kanten dringt de wereld
schreeuwerig en verblindend binnen
verweesd en uit verband gespeeld
dwalen woorden rond, vruchteloos
zoekend naar de kern der dingen
want ooit zat ik hier op mijn knieën in het
warme gras, was alles stil, zomerzon stond
op zijn hoogst, wierp messcherpe schaduwen
en met het vergrootglas dat mijn grootvader
mij zopas plechtig had toevertrouwd, kon ik
het felle licht zomaar vangen en bedwingen
het haarfijn bundelen tot het in die trage seconden
op dat ene minuscule plekje dat ik van de wereld
had uitgekozen witheet alles deed ontbranden
Magnifying glass
no matter where i seek to hide myself
from all sides the world noisily
and blindingly forces its way in
orphaned and taken out of context
words wander around, searching
fruitlessly for the essence of things
for once i was here on my knees in the
warm grass, all was quiet, the summer sun
was at its highest, cast razor-sharp shadows
and with the magnifying glass my grandfather
had just solemnly entrusted to me was able
to catch the bright light just like that, subdue it
and sharpen its focus until in those slow seconds
on the minute pinpoint of the world I had singled out
it made everything turn white-hot and ignite
No comments:
Post a Comment