Eiland
niet geraakt door het geroezemoes
en gebakkelei uit omliggende landen
slechts omringd door het eeuwige
gefluister van een onverzoenlijke zee
anders ademend in een eigen tijd die
voortglijdt op het ritme van eb en vloed
toont het zijn natuurlijk overwicht
dat bepaalt of een schip kan aanmeren
dan wel moet terugkeren naar dat verre
vasteland met zijn vreemde regels en
geschiedenis die hier slechts bestaat uit sterke
verhalen over onverklaarbare verdwijningen
verdronken vissers, geesten en dwaallichten
je voelt dat met eilanders niet te spotten valt
en zo willen zij stilzwijgend misschien wel worden
gezien: pezige en stugge mannen en vrouwen die enkel
in tijden van nood de rangen sluiten en soeverein bepalen
wie er nog inkomt of indien nodig nooit meer vandaan
Island
untouched by the bustling and
hustling of neighbouring countries
only surrounded by the eternal
whispering of an implacable sea
breathing differently in its own time that
slides on to the rhythm of low and high tide
it displays its natural dominance
that determines if a ship can moor
or rather must return to the distant
mainland with its strange rules and
history which here only consists of tall
tales of inexplicable disappearances
drowned fishermen, spirits and will-o’-the-wisps
you feel that islanders are not to be trifled with
and perhaps they tacitly want to be seen like that:
sinewy and surly men and women who only close ranks
in times of need and sovereignly decide
who can come in and if necessary never leave again
No comments:
Post a Comment