Dit zachte
ook zonder dat we het beseffen hunkeren wij
voortdurend naar dit vanzelfsprekende zachte
dat het gewicht dat wij torsen, ons logge lichaam
blijft verwelkomen en onze stappen dempt
niets meer dan blote huid van aarde is dit
door zon, regen en wind geduldig verkruimelde
waarop het gras, het mos, alle planten en bomen
waarop dieren met eerbied hun poten laten neerkomen
laat ons dus beducht zijn voor het ogenblik waarop we
niet langer huid tegen haar huid elkaar mogen bevoelen
en beluisteren: hoe verloren onze gedachten en wij
voor altijd losgeraakt van de grond en alle werkelijkheid
This softness
also without our being aware of it we yearn
constantly for this self-evident softness
which the weight that we bear, our sluggish body
continues to welcome and muffles our steps
this is nothing more than bare skin of earth,
patiently crumbled by sun, rain and wind,
on which the grass, the moss, all plants and trees
on which animals reverently let their paws descend
so let us be apprehensive about the moment when we
no longer may feel and listen to each other, skin
against skin: how lost our thoughts and we
for ever detached from the ground and all reality
No comments:
Post a Comment